قوم بختیاری
این مردمانی که تو میبینی در این طبیعت زیبا و سرسبز با این همه آب ساری و جاری بدون کبر غرور وادعا مردان کار و زار زنان شیردل و نجیب
این مردمانی که تو میبینی در انتهای روزبه امید روز آینده به خواب می روند و هرروز همینگونه
این مردمان که تو میبینی نهایت انسانیت دارند و عشق ومهربانی شاید در این دنیا این قومی است که نهایت سختکوشی را دارد
و در این دیار هر آنچه نمیبینی ریا و دروغ و نفاق است و بی خدایی
مادر این دیار خوشبختیم باور کن کوه هست رودخانه های پر آب درختان سربلند و جاری هر روزشان محبت هست و عشق
چه زیباست اینجا چه تماشایی وچه مردمانی
از کوه یاد گرفتند پایداری از سرو یاد گرفتند آزادگی از رود یاد گرفتند مهربانی واز دشت آموختند مهمان نوازی چه زیبا مردمانی اینجا ایستاده اند
این دیار بختیاریست دیار مردان دلیر آریایی با چین خوردگیهای پیشانی با ترکهای دست وبا عطوفت قلب مهربانی در چشم این اسمان است در اینجا که مهر می بارد بااینهمه دارایی قانعند مردم با نان ُدوغ ُماست ُپنیر وشبها و روزها همنشینی و همدلی باور کن به تمام اموالش می تواند بگوید جهنم ودل بکندآنچنان که از اول هیچ نداشت این غرور بختیاریست که در ذاتش ماندگار است.
حالا باید سوال کنیم این زیبا نیست؟
مازيار نامدار پور